Chyba go kocham

Ciężko mi o tym pisać, ale chyba to jedno z niewielu miejsc gdzie mogę o tym napisać. Wskrócie - ZAKOCHAŁAM SIĘ. Wiem to powinno być cudowne uczucie, ale... Chodzę do 2 liceum. Chłopak z mojej klasy to taki mój ideał i nie chodzi mi tu o wygląd bo uwierzcie nie jest to rzecz na którą zwróciłam uwagę. Jest w pewnym sensie odwzorowaniem mnie. Lubimy te same rzeczy, słuchamy podobnej muzyki i może brzmi to banalnie ale tak jest. Od pół roku mi się podobał a w ostatnim czasie uświadomiłam sobie że jestem w nim po prostu szaleńczo zakochana. Uwielbiam po prostu na niego patrzeć, jak z nim rozmawaim to brakuje mi słów, jak się uśmiechnie to odplywam i moje pytanie jest takie. Czemu to tak boli?!? Wiem, że nie ma dziewczyny i dobija mnie to tym bardziej bo pewnie gdyby miał to bym go sobie szybko odpuściła. Jeżeli jakiegoś dnia nie ma go w szkole to po prostu dzień jest do dupy, ale nie daję po sobie poznać. Gdy tylko zbliża się weekend to jest mi po prostu przykro. Ma kilku kumpli z którymi trzymam dobry kontakt i czasami gadam z nimi więcej niż z nim tak mnie stresuje. Problem polega też na tym, że przez niego nie widzę dla siebie przyszłości w żadnym związku bo po prostu za każdym razem myślę o nim. W pewnym sensie chciałabym żeby się dowiedział, ale z drugiej strony chyba lepiej żyć mj w nieświadomości. Nie jestem brzydka. Wiem o tym. Każdy jego uśmiech w moją stronę to wewnętrzny wybuch radości w mojej duszy. Czasami mam wrażenie, że on też mnie lubi bo z pewnością nie patrzy tak na mnie jak na moje znajome z klasy. Potrafi z drugiej połowy sali uśmiechać się do mnie i czasami zerka w moją stronę jak myśli że nie widzę. Ale jednak.... boję się, że to moje urojenia. Po prostu boję się odrzucenia. Czemu miłość tak boli